अनि
आंङ्ग्रा माथिको चौतारीमा,
गाँसिएको हाम्रो दौँतरी ,
दिदी-बहिनी डाँडाभन्दा उच्च
भोर्लाको पानी भन्दा शुद्ध
साथै नभएर के भो त ?
स्कूले मैदान हाम्रो एउटाै हो त ।
हरर.... तिमी हस्तिनापुरबाट
म नाङ्गो नाङ्लेको शिरबाट
गोलो नाङ्गलोको बिटसङ्गै
रमाँऊथियौं हामी सधैं सधैं ।जेठी मधु र बर्राको दानाहरु
झोला भरी हुन्थे हाम्रा खानाहरु ।
कस्तो भो कुन्नी आज त्यो गाऊँ ?
यस्तै थियो मेरो बालापन र जन्म ठाऊँ ।
No comments:
Post a Comment