फुर्सदमा मोबाईल खोली हेर्छु,
सुरुमै औंलाले फसबुकलाई थिच्छ ।
सारै मीठा-मीठा गजल अनि कविताहरु
सजिएका हुन्छन बिभिन्न इस्ट्याटसहरुमा ।
पढ्दै जाँदा,
आनन्दले भिज्दै जान्छु,
कती मीठा, कती रोचक
कती सरल, कती सुन्दर ,
कवि अनि कविता, गजल अनि गजलकार,
नेपाली वाङमय सबै हुँदैछन मुलधार ।
म पनि के कम, लेख्छु कविता भनी
तम्सें कागज र कलम गनी गनी ।
कागज पल्टाँए, कलम समाँए
तर शब्दै आएन, अलङ्कार नै रमाएन ।
बल्ल- तल्ल तानी ल्याएको 'क'अतिध्रुबीय 'विता' सँग बस्नै मानेन ।
'शेर' त शेरै भैगयो, तखल्लुसले नै धानेन ।
मन्दाक्रान्ता भन्छ 'म भ्याउँदिन'
लय भन्छ 'तेरा कवितामा म छाउँदिन' ।
गद्यलाई खुसामती गरें,
ल पनि भनेन, नाँई पनि भनेन,
बन्यो मेरो क-विता भनी भर परें,
शब्द माथि शब्द थुपारी रहें ।
'शेर' र 'तखल्लुसलाई मनभरी झपारी रहें ।
एक विता, दुई विता हुँदै बड्यो
शब्दको डङुर निकै उकालो चड्यो ।
तर हेर्छु,
बन्दै बनेन संगम 'क' र 'विता'को
असाध्यै राम्रो लेख्छु भनी थिएँ चिताको
शब्दको हार गरर लडेर गयो
के बन्थ्यो कविता मनै भयो रुष्ट ।
यी नै हुन मेरा कविताको बिडम्बना
एस्तै भएपनी रहोस सम्झाना
प्रस्तुत छ मेरा प्रयासहरु तपाईं माझमा
